سرخ‌ولیک-نام علمی : Crataegus oxyacantha
۱۲ نکته درباره سرخ‌ولیک
۱- سرخ‌ولیک درختچه‌ای است با شاخه‌های خاردار و برگ‌هایی لوب‌دار که بریدگی لوب آن کم‌عمق است.
۲- قسمت مورد استفاده گیاه، گل،برگ، میوه و پوست آن می‌باشد.
۳- گل، برگ و میوه سرخ‌ولیک، برای تنظیم فشار خون و بی‌نظمی و تپش قلب به کار می‌رفته و بنا به گزارش‌های موجود، ضداسپاسم و مسکن است.
۴- سرخ‌ولیک در معالجه تصلب شرائین و آنژین صدری نیز کارایی داشته است.
۵- پژوهش‌ها نشان داده است که اثرات مهم گیاه مربوط به فلاونوئیدها و پروآنتوسیانیدین‌های آن است. این اجسام به مقدار زیاد وجود دارند و دارای خاصیت قوی ویتامین P هستند. اینترکیبات، ویتامین C داخل سلول را افزایش داده و از شکنندگی مویرگ‌ها جلوگیری می‌کنند. درحقیقت مانع کاهش کشش‌پذیری جدار رگ‌ها می‌شوند.
۶- فلاونوئیدهای این گیاه در تثبیت کلاژن بسیار مؤثرند و درنتیجه به تاندون‌ها استحکام می‌بخشند.
۷- کلاژن در زمان التهاب و ورم خراب می‌شود مثلا در آرتریت روماتوئید این اتفاق رخ می‌دهد.
۸- همچنین در بیماری‌های دهان و دندان و ورم مفاصل و استخوان که کلاژن در معرض تخریب قرار می‌گیرد، ترکیبات گیاه می‌تواند از آن جلوگیری کند. مواد مذکور جزء ضداکسیدان‌های قوی هستند. دانه‌های سرخ‌ولیک قادر به کاهش اسیداوریک و درمان نقرس می‌باشند.
۹- سرخ‌ولیک در کاهش پرفشاری خون، جلوگیری از حمله‌های قلبی، کاهش کلسترول سرم و قوت حرکات قلب بسیار مؤثر بوده و به طور گسترده در اروپا برای کاهش پرفشاری خون و تقویت قلب مصرف می‌شود.
۱۰- از نظر کلینیکی داروی مناسبی برای پرفشاری خون، تصلب شرائین و احتقان قلب، ضعف عضلات قلب و نارسایی کرونر و همچنین ضد برادیکاردی است.
۱۱- برای تهیه چای، یک استکان آب در حال جوش را روی ۱ تا ۱.۵ گرم خرد شده دانه‌ها بریزید و ۱۵ دقیقه بگذارید بماند. سپس آن را صاف کرده و مصرف کنید. این مقدار می‌تواند سه تا چهار بار در روز تکرار شود و تا چند هفته ادامه یابد.
۱۲- این گیاه جزء داروهای با سمیت کم است.
