خارشتر-نام علمی: Alhagi pseudalhagi
۹ نکته درباره خارشتر
۱- خارشتر گیاهی است بوته‌ای، با ساقه‌های نازک، پرشاخه و خاردار به ارتفاع متوسط ۵۰ سانتی‌متر.
۲- اصولا این گیاه در نواحی گرم و کویری (بیابان‌ها) ایران، به خصوص در نواحی جنوبی رویش دارد.
۳- از ساقه‌های این گیاه ماده قندی ترشح می‌شود که به نام ترنجبین در ایران مشهور است.
۴- ترنجبین در معرض هوا به صورت قطراتی به رنگ‌های سفید، زرد یا زرد متمایل به قهوه‌ای بر روی ساقه‌ها به صورت جامد و سفت و سخت درمی‌آید.
۵- ترنجبین به راحتی در آب حل می‌شود و کمی شیرین است. مهم‌ترین ترکیبات این ماده، ترکیبات قندی شامل ملزیتوز، ساکاروز و فروکتوز می‌باشند.
۶- در طب سنتی ایران خاصیت عرق ترنجبین(خارشتر)به عنوان ملین،رافع سنگ کلیه،ادرارآور،رفع کننده بواسیر و شیرین‌کننده (طعم‌دهنده) و تب‌بر برای کودکان اثبات شده است.
۷- نکته‌ای که در مصرف ترنجبین، به خصوص برای کودکان، باید در نظر گرفت، این است که ابتدا باید آن را تمیز و هر ماده اضافی را از آن جدا نمود؛ سپس در آب ولرم حل و صاف کرد تا ناخالصی‌ها جدا شوند.
۸- از نکات قابل توجه اینکه در طب عوام ترنجبین را برای رفع زردی (یرقان) کودکان پس از تولد مصرف می‌کردند.
۹- به منظور مصرف برای کودکان، حدود ۲ تا ۳ گرم ترنجبین را در یک استکان کوچک آب ولرم حل نموده و صاف می‌کنند و هر دو ساعت یک قاشق چایخوری به نوزاد می‌خورانند.
