ذرت – نام علمی: Zea mays
۱۲ نکته درباره ذرت
۱- قسمت مورد استفاده ذرت، دانه‌ها و کاکل آن است که در صنایع غذایی، دارویی و آرایشی-بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. ۲- مهم‌ترین ترکیبات روغن ذرت شامل اسیدهای چرب پالمیتیک، استئاریک، اولئیک، لینوئیک، آراشیدیک و لینوسریک است. بیشترین مصرف این روغن در تغذیه می‌باشد زیرا حاوی درصد بالایی از اسیدهای چرب اشباع‌نشده است.
۳- کاکل ذرت دارای خاصیت بسیار قوی ادرارآوری است که مربوط به میزان بالای پتاسیم آن است. در طب سنتی برای لاغرشدن، روماتیسم و آرتریت روماتوئید مصرف می‌شود.
۴- ۵/۰ گرم از کاکل ذرت را در نصف لیوان آب سرد بریزید؛ سپس برای مدت کوتاه (حداکثر پنج دقیقه) بجوشانید و صاف کرده آن را میل کنید. این میزان مصرف را می‌توان به عنوان ادرارآور سه تا چهار بار در روز تکرار کرد.
۵- عصاره کاکل ذرت به همراه گیاهان دیگر به عنوان ادرارآور تهیه شده و در بازارهای جهان وجود دارد.
۶- کاکل ذرت بهتر است به علت تحریک رحم، در بارداری و شیردهی مصرف نشود.
۷- مقدار بیش از اندازه دارویی یا به مدت طولانی مصرف نشود.
۸- مصرف کاکل ذرت گاهی در بعضی افراد ایجاد حساسیت می‌کند.
۹- از آنجا که کاکل ذرت خاصیت ادرارآوری قوی دارد، ممکن است سنگ‌های مجاری ادرار حرکت کرده و ضمن دفع شدن باعث خراش یا زخم و در نتیجه ناراحتی یا عفونت شوند، لذا باید در میزان مصرف آن احتیاط کرد.
۱۰- کاکل ذرت به همراه گیاهان دیگر نظیر خارخاسک و دم گیلاس در طب سنتی به عنوان دفع سنگ کلیه مصرف می‌شود.
۱۱- برای نگهداری بهتر روغن ذرت، باید آن را دور از نور، هوا و حرارت کمتر از ۲۵ درجه قرار داد.
۱۲- چون قسمت اعظم روغن ذرت از اسیدهای چرب اشباع‌نشده تشکیل شده است، یکی از روغن‌های ایده‌آل در تغذیه بوده و میزان کلسترول خون را نسبت به روغن‌های دیگر کمتر کاهش می‌دهد.
