شاهتره-نام علمی : Fumaria officinalis
۱۰ نکته درباره شاهتره
۱- شاهتره گیاهی است علفی به ارتفاع ۸۰ سانتی‌متر که در مزارع، باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی به حالت خودرو می‌روید.
۲- قسمت مورد استفاده شاهتره تمام قسمت‌های هوایی آن است.
۳- این گیاه در طب سنتی، برای درمان اگزما و دیگر بیماری‌های پوستی به کار می‌رفته،همچنین به عنوان ملین و مدر مصرف می‌شده است.
۴- در دهه گذشته، این گیاه دوباره مورد توجه قرار گرفت زیرا بنا به گزارش‌هایی، به احتمال زیاد عصاره آن در بهبود بیماری‌های سیستم قلبی-عروقی و دستگاه کبدی صفراوی مؤثر است.
۵- از نظر داروشناختی، شاتره صفراآور است. آلکالوئید پروتوپین موجود در شاهتره می‌تواند در مواردی باعث کاهش صفرا شود. شاهتره همچنین در مشکلات قلبی-عروقی مصرف می‌شود.
۶- در طب عوام از شاهتره به عنوان ادرارآور، مسهل و جهت رفع مشکلات پوستی، از جمله اگزما استفاده می‌شود. اثر اخیر را مربوط به وجود اسیدفوماریک در آن می دانند. اسیدفوماریک امروزه به شکل سنتزی تهیه و در بعضی از فرمولاسیون‌های پوستی نظیر داروهای پسوریازیس مصرف می‌شود.
۷- مصرف مقدار عادی و دارویی شاهتره عوارض جانبی ندارد ولی مصرف مقادیر بسیار زیاد به دلیل وجود آلکالوئیدهای ذکرشده ممکن است باعث لرز، تشنج و مرگ شود.
۸- تاکنون در زمینه مصرف شاهتره در دوران بارداری و شیردهی مطالعه‌ای صورت نگرفته است بنابراین بهتر است در این دوران مصرف نشود.
۹- توصیه می‌شود دم کرده شاهتره را گرما‌گرم مصرف کنید چون ممکن است با سرد شدن، مواد مؤثر رسوب کنند.
۱۰- در بسیاری از موارد دیده شده که برای به دست آوردن اثرات مناسب شاهتره از عرق آن استفاده می کنند که بسیار مفید می باشد به شرط آنکه تولید کارخانجات معتبر و استاندارد باشد.
